Limanları Yakmadan Akıl ve Vicdan Ne Yapıyordu? // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
Sevginin, merhametin olmadığı her karanlık âlem karşısında, Sabrı bittiğinde gemileri değil, limanları yakacaktı. Oysa bir insanın gelebileceği en büyük mertebe, Güvenli bir liman olmaktı. Dostluk ipekten bir gömlekti, Üzerinden kayan yürek üşütür, Sabır ve zaman insan ruhunda savaştı. Mutlu olmak için suyun karşısına geçmek gerekiyorsa, Nehrin durmasını bekleyemezdi, Beklese bile nehir durmazdı! Kapadı bazı kapıları… Yeni kapılar açacaktı… İri gövdeli ağaçlar üzerine ikindi serinliğinin gölgesini düşürüyordu, Evleri yıkık bahçelerin, eylül yorgunluğu boynunu büküyordu, Bakanın ve bakılanın! Asmaların loş ışığında bakır renkli salkımlar gizleniyor, Esnaf el işleri sanatıyla ikindinin davetini seslendiriyordu. Sonbahar ikindilerinin değişmeyen töreni, Bir ibadet saygısı gibi sürüyordu. Gözleri her şarkıda nemlenir, Gönlünde ateşli bir maceranın çığlığı olduğu söylenirdi. Bir suzidil gibi nağmenin anılarında, Gönlünün kırık dökük maceralarını saklıyordu. Gözler ıslaktı, nemli nemli baktı, Düşündü gemiler yerine limanları mı yakmalıydı? Cesur vuslatın yadigârını almıştı bu deniz, bu gemiler, bu liman, Bakışları şafaktan derlenen bir gül gibi fermandı. Koca bir çınar göğsünde başlayan bir sancıyla devrilmiş, Gitmişti koca can, hazzı artık her cefadandı! Kendi demir attığı ebedi ikametgâhı limandı, Gemileri ve limanları yakmadı! Belkide hep üzerinden geçtiğin köprü geleceğe, Seni taşımayan köprü olduğunu fark etmediğin için, Yıkmak gereken köprüyü fark etmemiş olduğumuz için, Bu düşünce bugün yeşerdi. Bahar geldi, ağaçlar çiçeğe insan yüreğinde, Doğru fikre tohum verdi. Türkiye Cumhuriyeti gibi kökü tarihin ilk çıktığı devre bağlı, Bir insanlık projesini yıkmak isteyen ihanetin, Acaba neydi derdi? Yıkılan kim oldu şimdi bir bileydi! .. Yakmayalım limanları diyerek bir gemi yapan ruhtu, Limanları yıktıran ihanet yarım asırdan bu yana, Acaba ne yapıyordu? İşte bu ihanet Türk Milletini çok yordu, Atası tarihin derinliklerinden kanını ve ruhunu, Putu yıksın diye işsiz ve parasız bir Türkü buldu, Çağırın şimdi bunu Türküsünü, hak yerini buldu! ... |
Önder Karaçay
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder